powietrze

Powietrze to żywioł, który niesie ze sobą zmianę, i, kiedy jest wystarczająco rozwinięty, sprawia, iż możemy to, co negatywne przekształcić w to, co pozytywne, nienawiść przemienić w miłość, zazdrość w otwartość, chciwość w szczodrość, a dumę i egoizm w spokój. Powietrze związane jest z ciekawością i uczeniem się, oraz elastycznością intelektualną. W swoim najwyższym aspekcie, jest mądrością spełniającą.
Kiedy powietrze jest dominujące, właściwości ziemi i wody są niewystarczające. Mamy mało stabilności i zadowolenia. Trudno jest nam zatrzymać się na czymkolwiek. Jeżeli jesteśmy w jednym miejscu, inne wygląda lepiej, a kiedy pojedziemy do tego nowego miejsca, chcemy być jeszcze gdzieś indziej. Trudno nam przyjąć rzeczy takimi, jakimi są, trudno odnaleźć i połączyć się z uspokojeniem wynikającym z tego, co jest. Możemy być roztrzęsieni, niezdolni do skupienia się na czymkolwiek, zaniepokojeni, lub niestali. W obliczu nawet niewielkiej negatywności szczęście natychmiast ustępuje miejsca nieszczęściu. Zdecydowanie ustępuje niepewności. Wiara łatwo się kruszy. Nie mamy wewnętrznej grawitacji, tak więc zewnętrzne wpływy pociągają nas ze sobą w różne strony.
Kiedy zaś brakuje nam aspektu powietrza, łatwo utykamy w danej sytuacji. Trudno nam jest cokolwiek zmienić. Zmartwienie, czy niewielka nawet obawa, pozostaje i tkwi w nas przez długi czas.
Kiedy powietrze jest zrównoważone, zmartwienie i obawa ustępują miejsca zdecydowaniu. Zharmonizowane powietrze pozwala nam zachować elastyczność. Jeżeli coś się nie udaje, wciąż potrafimy docenić inne aspekty doświadczenia: możemy jednocześnie otrzymać złe wiadomości i podziwiać piękno nieba. Powietrze pozwala umysłowi poruszać się w nowych kierunkach, widzieć rzeczy z różnych perspektyw, co pozwala nagromadzić wiedzę i zrozumienie. To, jak szybko jesteś w stanie przemienić negatywny gniew, depresję, irytację czy rozczulanie się nad sobą w coś pozytywnego, określa to, w jakim stopniu rozwinąłeś żywioł powietrza.
Powietrze to również prana, która jest nośnikiem umysłu. Dlatego właśnie w tantrze i dzogczen zaleca się różne ćwiczenia fizyczne i pozycje, mające na celu opanowanie żywiołu powietrza, co wspiera duchowe doświadczenia. Kiedy powietrze jest poruszone, umysł bardzo trudno się koncentruje. Niełatwo siedzieć w medytacji. Pojawia się niecierpliwość. Powstają pytania i potrzeba ich zadawania. Kiedy mamy nadmiar powietrza, trudno nam doświadczyć pustej podstawy wszystkiego, kunszi, ponieważ umysł i energia pędzą to w jedną, to w drugą stronę, przyciągane przejrzystością i przejawianiem się.
Powietrze łączy, ma związek z każdym rodzajem komunikacji. Jako prana, żywioł powietrza przenika wszystkie miejsca i rzeczy. Stanowi zasadniczą energię egzystencji.
[21]