Ogmin w mahajanie

Fragment Lopon Tenzin Namdak, Nauki dzogczen bonpo. Z retreatów w Austrii, Anglii, Holandii i Ameryce, Kraków (Yungdrung Publishing)

Najwyższym planem istnienia, jaki można znaleźć na szczycie Rupadhatu jest Akaniśtha czyli Ogmin ('og min), gdzie przebywają dewy akaniśtha ('og min lha). Gdy wznosimy się w górę poprzez niebiańskie plany Rupadhatu odkrywamy, że świetliste ciała dewów na każdym wyższym planie stają się coraz bardziej subtelne, przejrzyste i czyste. Kiedy więc jesteśmy gotowi na osiągnięcie stanu buddy, to po okresie bycia istotą ludzką na ziemi, odradzamy się w niebie Akaniśtha, ponieważ na tym planie przejawiona forma, która ucieleśnia doświadczenie oświecenia buddy, jest najodpowiedniejsza. Mówi się więc, że za sprawą naszego odrodzenia się w sferze Akaniśtha, osiągamy subtelne i wysoce oczyszczone świetliste ciało. W tym niebie Akaniśtha kontynuujemy praktykę, aby oczyścić nasz strumień świadomości ze splamień, nawet najbardziej subtelnych i nieświadomych. Jeśli raz oczyścimy się ze wszystkich cieni, osiągniemy, jako sambhogakaja, stan buddy w Akaniśtha, czyli, by tak rzec, zrealizujemy formę sambhogakaji. W ten właśnie sposób osiąga się stan buddy w systemie sutr mahajany.
Według bon [mahajany bon - przyp. 5], aby posiąść odpowiednie ciało czyli formę niezbędną do osiągnięcia oświecenia, wpierw musimy się odrodzić w Akaniśtha jako akaniśtha dewa. Tam jednostka osiąga sambhogakaję, a następnie schodzi do niższych światów, aby zamanifestować się jako nirmanakaja na fizycznym planie ziemi. Umysł buddy jest dharmakają, która posiada dwojaką czystość (czyli wrodzoną czystość, jak też wolność od wszelkich przypadkowych skaz). Dharmakaja jest niepojęta i niewyrażalna w słowach; nie ma też żadnych ograniczeń. Jednak przejawienie się energii buddy (thugs rje) jest sambhogakają w oczyszczonej formie światła i energii. Jest to coś widzialnego. Jest to aspekt mowy buddy. Wielcy bodhisattwowie, po osiągnięciu wyższych bhumi (czyli poziomów oświecenia), mogą dostrzec to chwalebne ciało. Istnieją jednak również niezliczone cierpiące istoty Kamadhatu [czyli Świata Pożądania - przyp. 5], które wskutek swych splamień nie są w stanie postrzec sambhogakaji i dla których budda manifestuje niezliczone emanacje (nirmita) swoich form we wszystkich zamieszkałych światach. Noszą one nazwę nirmanakaji czyli ciał emanacji (sprul sku). Te ciała mogą dostrzec istoty, których umysły są zaciemnione namiętnościami (klesia) i pożądaniami zmysłowymi. Sambhogakaja jest jak słońce na niebie, a jej światło lśni wszędzie. Na niebie jest tylko jedno słońce, ale odbija się ono w niezliczonych zbiornikach wody na ziemi. Te odbite obrazy to nirmanakaje. Jednak tylko wtedy, gdy praktykujący osiągnął ścieżkę widzenia (darśana marga), trzecią wśród pięciu ścieżek, w wystarczający sposób oczyścił splamienia, dzięki czemu może ujrzeć sambhogakaję i bezpośrednio usłyszeć jej nauki. Pogrążone w niewiedzy czujące istoty mogą dostrzec jedynie nirmanakaje.

Tłumaczenie: Jacek Sieradzan