Łalse Ngampa

Fragment Per Kvaerne, The Bon Religion of Tibet: The Iconography of a Living Tradition, London (Serinida) 1995

Łalse Ngampa (dbal gsas rngam pa) jest szeroko czczony. Jego imię, 'Gniewny (rngam pa) Przeszywający Bóg (dbal gsas)', wskazuje jego naturę, która jest przytłaczającej mocy i nieprzepartego okrucieństwa.
Ma dziewięć głów: dolne trzy są, od prawej do lewej, biała, czerowna i niebieska; środkowe trzy, od tygrysa, lwa i lamparta; górne trzy, od smoka, garudy i makary (wodnego potwora). W swych osiemnastu rękach trzyma różne bronie z którymi niszczy wrogie i stwarzające przeszkody demony. Kolor jego ciała jest niebieski. Jest objęty przez swą ciemno-zieloną partnerkę, 'Panią Nieograniczonej Przestrzeni'.

Jego ciało jest niebiesko-czarne, wydzielające klejnotowe światło berylu;
Jego prawa twarz jest biała, jego lewa twarz czerwona,
Twarz w środku jest niebiesko-czarna.
Jego prawa twarz jest twarzą Ojca, najwyższych Środków,
Jego lewa twarz jest twarzą Matki, najwyższej Mądrości,
Twarz w środku jest doskonałością Ojca i Matki.
Ozdobą koronującą ciemnoniebieską głowę w środku
Jest dzika głowa pożerającego wszystko lwa.
Ozdobą koronującą białą głowę z prawej
Jest cętkowana, dzika głowa wielkiego lamparta.
Co do korony na samym szczycie,
Jest nią dzika głowa pożerającego wszystko, potężnego garudy.
Co do korony głowy tygrysa,
Jest nią dzika głowa potężnego smoka, króla dźwięku.
Co do korony głowy lamparta,
Jest nią dzika głowa zwinnie skaczącej makary.
Dziewięć dzikich głów poskramia nawet potężnego.
Czerwono-żółte włosy kręcą się do góry,
Doprowadzając duchownych kapłanów do podległości.

Spośród jego osiemnastu rąk, pierwsza para
Trzyma spiczasto naostrzony sztylet, który powala Pięć Trucizn
- Wysusza on nim morze narodzin i śmierci z samego dna.
Z prawej, najwyższa z jego ośmiu rąk
Trzyma zwycięską chorągiew wiedzy
- Pokonuje nią armię demonów.
Obok, wymachuje mieczem, którym odcina dyskursywne myśli
- Odcina nim wrogie i przeszkadzające demony - narodziny i śmierć - u samego źródła.
Obok, trzyma szeroki topór
- Przeżyna nim demony od głów do stóp.
Obok, trzepocze insygnia stworzonego świata
- Poskramia nią orszak bogów mądrości.
Obok, trzyma on prostą i długą włócznię
- Przeszywa nią wewnętrzną dumę umysłu (zmyślonej) mądrości.
Obok, trzyma wojskową chorągiew uwieńczoną przez garudę
- Pojawia się jako dzika dla wrogich i przeszkadzających demonów.
Obok, wyskakuje gniewny i pożerający wszystko tygrys
- Odcina drogę lotu demonów, tak że nie pozostaje nawet ślad.
Obok, trzyma on piorun z meteorytowego żelaza
- Wymazuje nim orszak demonów.
Z lewej, najwyższa z jego ośmiu rąk
Trzyma łuk i strzałę Środków i Mądrości
- Powoduje nimi by Środki i Mądrość grały w ogromie przestrzeni.
Obok, trzyma łapiącą i ujarzmiającą pętlę
- Ratuje nią (istoty czujące) z dołu narodzin i śmierci.
Obok, trzyma żelazny hak, który chwyta tych, którzy uciekają
- Ratuje nim (istoty czujące) z bagna piekła.
Obok, trzyma miedziany hak mięsny
- Chwyta nim demony w sam środek ich serc.
Obok, trzyma żelazny łańcuch
- Wiąże nim i poskramia demony.
Obok, trzyma ... (?) szang
- Powoduje nim by demony wariowały i mdlały.
Obok, trzyma szczura za tylne nogi (?)
- Zrzuca nim 'znak duszy' demonów.
Obok, trzyma wielki otoczak
- Druzgocze nim i paraliżuje demony.

Ze swymi czterema stopami silnie rozdzielonymi,
Poskramia hardych bogów i demony z ich majestatem.
Odziany w nieruchomą wilgotną skórę demona,
Wpaja strach w wielkie i potężne jednostki.
Jego niższą częścią szaty jest skóra dzikiego i dzielnego tygrysa,
W ten sposób przymocowując znak bohatera na demonie ignorancji.
Z jego gniewnych oczu błyska czerwona błyskawica,
Z jego zaokrąglonych uszu rozbrzmiewa ryk smoka,
Z jego wystającego, pomarszczonego nosa dmucha gwałtowna nawałnica,
Z jego języka spadają ostre spiczaste i ciężkie kamienie gradowe.
Magiczne zjawy jego umysłu wypełniają dziesięć kierunków,
Złote iskry biją z porów jego skóry,
Promieniuje światłem pochłaniającej wszystko góry ognia.
Pokonuje i obraca w proch
Demony, ktore stwarzają przeszkody i sprowadzają na manowce.
Jego dziewięć głów druzgocze Dziewięć Etapów ze swą świetnością,
Jego ręce sprowadzają Trzy Sfery pod jego kontrolę,
Jego stopy druzgoczą wszechświat ze swą świetnością,
Świeci słońcem i księżycem Współczucia,
Jest majestatyczny, mający hardych bogów i demony za swe siedzenie.

Aby poskromić szkodliwych nagów i demony,
Ozdabia swą głowę białą klasą królów,
Sprawia swe uszy pięknymi żółtą klasą władców,
Robi swój naszyjnik z czerwonych brahminów,
Gromadzi naramienne ozdoby z zielonej klasy zwykłych,
Ozdabia swe stopy rozmaitymi czarnymi wygnańcami.

Wrzaski SO oraz CZA i HA rozbrzmiewają
- Tysiąc światów Trzech Sfer trzęsie się i drży.
Gdy Łalse Ngampa, gniewny panie,
Manifestujesz płonące ciało z niewidzialnej, bezgranicznej przestrzeni,
Błagamy cię byś spojrzał na nas swym okiem Mądrości!
Błagamy cię byś uchwycił każdego swym okiem Współczucia!
Błagamy cię byś zapobiegł przeszkodom!
Ustaw męskich i żeńskich bogów i demony do swych zadań!
Błagamy cię byś 'wyzwolił' wszystkich w pustą i nieograniczoną przestrzeń nieba!
Hołd Bogowi Nieprzemijającego Życia!

SO! Wielka Matka, nierozłącznie z nim zjednoczona
- Gniewna pani, wielka Matka, Pani Bezgranicznej Przestrzeni, która nosi sześć imion:
Gdy jest panią Świątyni Ekspansji,
Jest królową Satrig Ersang, Matką Bezgranicznej Przestrzeni.
Gdy jest panią stu tysięcy mniejszych bogiń,
Jest Namczi Gungdzial, Panią która chroni skarbca nieba.
Gdy emanuje ze swego ciała Jeszena Tsugphu,
Jest Zangzą Ringtsun, boginią która jest matką młodości.
Gdy jest panią Świątyni Spokojności,
Jest Thugdzie Dziamą, Kochającą Panią Współczucia,
Matką która karmi żyjące istoty.
Gdy jest Matką która 'wyzwala', partnerką Lhago Thogpy,
Jest Sipe Dzialmo, Królową Widocznego Świata, która nie ma rywali.
Gdy jest tajemną partnerką Boga Wznoszącego się na Niebie,
Jest Khalą Dugmo, Wściekłą Panią na Niebie, macicą, Matką Wszystkiego.
Chociaż w swej wściekłej naturze jej cielesny kolor jest zielono-czarny,
Jej magiczne pojawienia są białe, żółte, czerwone, zielone i niebieskie.
Jej głęboko-niebieskie włosy podnoszą się do bezgranicznej przestrzeni nieba,
Jej brwi błysną tysiącem piorunów na niebie,
Jej oczy - słońce i księżyc - wpatrują się w bezkresną przestrzeń nieba.
Z jej zaokrąglonych uszu rozbrzmiewa wielki szum ulewy.
Z wystającego, pomarszczonego nosa,
Wiruje naprzód burza śnieżna, która kończy świat.
Na jej języku i podniebieniu straszne błyski pioruna wirują wokół,
Z jej łona wychodzi sto tysięcy gniewnych bogiń.
Swą prawą ręką karmi żyjące istoty
Szkatułką nieba i ziemi.
Swą lewą ręką trzyma lęczącą wszystko wazę nektaru.

 

Tłumaczenie: Jungdrung Dondrub