Koncentracja - szine

Praktyka koncentracji

Praktyki koncentracji takie jak szine odnaleźć można w wielu tradycjach duchowych, na przykład w buddyzmie sutr i tantr oraz wiele formach hinduizmu. Na wszystkich tych ścieżkach tego rodzaju praktyki uważane są za niezbędne i podstawowe. W tradycji dzogczen szine traktuje się jako przygotowanie do zasadniczej praktyki kontemplacji. Bardzo trudno jest poczynić postęp w praktyce kontemplacji dzogczen jeżeli wcześniej nie praktykowało się szine.
Praktyka koncentracji w dzogczen dzieli się na trzy fazy, z których pierwszą stanowi “wymuszona” koncentracja. Wymaga ona wysiłku i czasami zwana jest również “stwarzaniem osoby”. Praktyka w tej fazie służy do poprawienia koncentracji, ponieważ nie jesteśmy do niej przyzwyczajeni. Jest to faza stworzonego przez umysł uspokojenia. W drugiej fazie rozwijamy ową wymuszoną koncentrację, dopóki nie przekształci się ona w stan naturalnego uspokojenia. Na trzecim etapie natomiast rozluźniamy koncentrację, dopóki nie przekształci się ona w stan trwałego uspokojenia.
Wykonywanie praktyki koncentracji jest niezwykle ważne, ponieważ bez niej bardzo trudno osiągnąć zrozumienie prawdziwego stanu, a jeśli nawet je uzyskamy, niełatwo nam będzie owo zrozumienie utrzymać przez dłuższy czas, dopóki nie rozwiniemy wystarczającej siły koncentracji. Zdolność koncentracji jest w istocie bardzo ważna na wszystkich duchowych ścieżkach, nie tylko w tradycji dzogczen, przydaje się również w codziennym życiu.
W dzogczen koncentracja stanowi jedną z podstawowych praktyk wstępnych, ponieważ dzięki niej uspokajany i uzyskujemy kontrolę nad poruszającym się umysłem, oraz, co ważniejsze, poprzez nią możemy zostać wprowadzeni przez mistrza w “naturalny stan umysłu”. Praktyka koncentracji jest również ważna dla doświadczonych praktykujących, którzy używają jej jako pomocy przy ustabilizowaniu tego stanu.(...)

Ważne jest, abyśmy osobiście uzyskali (...) bezpośrednie doświadczenie, a najpewniejszą ścieżką, jaka do tego prowadzi jest praktyka szine. W przeciwnym razie bardzo łatwo przyjdzie nam fantazjować na temat natury pierwotnego stanu, na temat “pustki”, “przejrzystości”, “światła”, “błogości” i tak dalej. Kiedy wprowadzenie w pierwotny stan dokonuje się za pomocą szine, dogłębnie go rozumiemy i jesteśmy w stanie wkroczyć i spocząć w stanie kontemplacji. To właśnie jest trekczod (...), jedna z dwóch głównych praktyk w tradycji dzogczen.

fragment z książki: Cuda Naturalnego Umysłu, Tenzin Wangyal Rinpoche