Yongdzin Tenzin Namdak Rinpoche

Jongdzin (Lopon) Tenzin Namdak Rinpocze - urodził się w 1926 r. w Khyungpo Karro w prowincji Kham we Wschodnim Tybecie. W wieku siedmiu lat (1933) wstąpił do klasztoru Tingchen, który znajdował się w tym samym dystrykcie, a w 1941 wyruszył w podróż do Yungdrung Ling, jednego z dwóch największych klasztorów Bonpo w Tybecie Centralnym. Pochodząc z rodziny znanej z wielu artystów, silnie zaangażował się w pomoc przy wykonywaniu serii fresków w nowowybudowanej w tym klasztorze świątyni. W 1944 wyruszył na pielgrzymkę do Nepalu i przebywał w Solo-Khumbu, Kathmandu, Pokharze i Mustangu. W 1945 powrócił do Yungdrung Ling i rozpoczął studia filozoficzne. W latach 1945-50 wraz ze swoim osobistym nauczycielem Gangru Rinpocze spędził mniej lub bardziej życie eremity. Pod jego kierunkiem studiował gramatykę, poetykę, dyscyplinę klasztorną, kosmologię oraz stopnie na ścieżce do oświecenia. W ślad za radą swego mistrza, w 1950 udał się do klasztoru Menri (którego nazwa oznacza leczniczą górę) w prowincji Tsang w Tybecie Centralnym, aby zakończyć tam studia, przygotowujące do egzaminu na stopień gesze, będący tybetańskim odpowiednikiem tytułu doktora filozofii. Stopień ten otrzymał w 1953 w Menri.

Od 1953 do 1957 był nauczającym mistrzem, czyli profesorem w Menri. Ze stanowiska tego zrezygnował w 1957, gdy w Tybecie Centralnym zaczął narastać konflikt pomiędzy Tybetańczykami, a wkraczającymi chińskimi komunistami. Do 1960 pozostawał na odosobnieniu w klasztorze Seshig, położonym nad jeziorem Dangra w północnym Tsang. 10 marca 1959 w Lhasie wybuchło powstanie przeciwko chińskim komunistom okupującym Tybet. W 1960 Lopon Rinpocze postanowił poszukać schronienia w Indiach, ale w drodze został postrzelony przez chińskich żołnierzy i wtrącony do więzienia, gdzie spędził dziesięć miesięcy. W końcu, kierując się poprzez małe księstwo Mustang, udało mu się przedostać do Nepalu. W 1961 r. podczas pobytu w Nepalu, Lopon Rinpocze spotkał się i zaprzyjaźnił ze sławnym angielskim tybetologiem David'em Snellgrovem, który zaprosił go do Londynu. W ten sposób Lopon zaczął wykładać na Uniwersytecie Londyńskim, a jako stypendysta Fundacji Rockefellera przez pewien czas wykładał też na Uniwersytecie w Cambridge. Współpraca z prof. Snellgrovem zaowocowała opublikowaniem książki The Nine Ways of Bon (Oxford University Press, London 1967), zawierającej fragmenty sławnego dzieła Zidzi, najobszerniejszej hagiografii Buddy Tonpy Szenraba. Było to pierwsze naukowe studium tradycji Bon, jakie opublikowano na Zachodzie. Lopon Rinpocze pozostał w Anglii przez trzy lata: od 1961 do 1964. Swoją drugą podróż do Europy odbył w 1969, kiedy to na zaproszenie prof. Helmuta Hoffmanna, wykładał na Uniwersytecie w Monachium, wnosząc swój wkład do przygotowywanego tam właśnie monumentalnego słownika tybetańsko-niemiecko-angielskiego. W 1989 Lopon Tenzin Namdak odbył swoją trzecią podróż na Zachód, tym razem do Anglii, Ameryki i Włoch, zaproszony przez Wspólnotę Dzogczen w tych krajach. W ciągu kilku miesięcy - od marca do sierpnia - Lopon Rinpocze przedstawił zainteresowanym uczniom z Zachodu nauki dzogczen zgodnie z tradycjami Bonpo Atri i Zhang Zhung Nyen Gyud. Na początku 1991 odwiedził też Niemcy, Anglię, Holandię i Włochy. W 1993 nauczał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Austrii i Niemczech oraz opublikował książkę Heart Drops Of Dharmakaya (Krople Serca Dharmakaji). W następnych latach nauczał w Holandii, Austrii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Włoszech, Francji i Danii. W 2000 i 2001 odwiedził Polskę. W ten sposób Jongdzin Rinpocze od wielu lat w wielu krajach udziela ważnych nauk Bonpo. Na stałe rezyduje w Katmandu w Nepalu.

source: http://www.ligmincha.pl/pl/nauczyciele/mistrzowie/yongdzin-tenzin-namdak-rinpoche.html