Dźwięk w praktyce duchowej.

Sensem duchowej praktyki jest doświadczenie stanu przekraczającego wymiar naszej złudnej codzienności. Owo doświadczenie zdobywamy poprzez Trzy Bramy - ciało, mowę i umysł. Bramy pozostają w ciągłej relacji ze sobą, więc nie używając dźwięku doprowadzilibyśmy do zubożenia naszych doświadczeń.

Najwyższym wymiarem dźwięku jest jego czysty i całkowicie pusty charakter. Zanim usłyszy go ludzkie ucho i dokona oceny czyniąc go dualnym, pojawia się w przestrzeni subtelna wibracja, która zamienia się w formę. Dzięki niej dźwięk się rozprzestrzenia. Praktykujący Bon używają dźwięku na trzy sposoby: recytują mantry i intonują modlitwy, co ukazuje zewnętrzny wymiar dźwięku; intonują sylaby nasienne, z których wyłaniają się bóstwa, ich mandale oraz jakości, by w ten sposób doświadczyć wewnętrznego charakteru dźwięku; i w końcu najwspanialszy dźwięk jest ciszą rozpoznania Natury Umysłu, jest pełną potencjalnością dla każdego innego dźwięku, jest dźwiękiem tajemnym, pozbawionym formy, jest czystością Rigpy.

Zasady uczestnictwa, rejestracje, rezerwacje, bilety - [link]